Specjalizacja

Celem kształcenia specjalizacyjnego jest przygotowanie kompetentnych lekarzy rodzinnych, zdolnych zapewnić podstawową,
ciągłą i całościową opiekę medyczną zarówno poszczególnym osobom, rodzinom, jak i danej społeczności lokalnej.

---

Oczekuje się, że w dążeniu do osiągnięcia tego celu, lekarz w trakcie specjalizacji opanuje pełen zakres wymaganej wiedzy medycznej oraz nabędzie niezbędnej biegłości w zakresie wymaganych umiejętności praktycznych, nakreślonych przez program specjalizacji.

Celem studiów specjalizacyjnych jest także doskonalenie osobowości specjalizującego się lekarza, kształtowanie postaw etycznych oraz wypracowanie obowiązku ciągłego samokształcenia, poszerzania i pogłębiania wiedzy teoretycznej i umiejętności praktycznych, wprowadzania nowych osiągnięć do praktyki lekarskiej i dzielenia się swoim doświadczeniem zawodowym poprzez publikacje i udział w konferencjach medycznych.

---

Po uzyskaniu kształcenia specjalizacyjnego lekarz rodzinny powinien posiadać szczególne kwalifikacje w zakresie:

1. zarządzania praktyka lekarska, a w szczególności:
   • zdrowiem i chorobą,
   • zarządzania kontaktem z pacjentem,
   • współpracy z innymi lekarzami rodzinnymi, koordynowania współpracy z personelem praktyki oraz ze specjalistami innych dziedzin, prowadzącej do efektywnej i odpowiedniej opieki medycznej wspierającej pacjentów,
   • tworzenia i wdrażania programów poprawy jakości opieki nad pacjentem;
2. podmiotowego podejścia do pacjenta - podejścia skoncentrowanego na osobie, a w szczególności zapewnienia ciągłości opieki medycznej determinowanej potrzebami pacjenta;
3. rozwiązywania specyficznych problemów, tj:
   • stosowania określonego procesu podejmowania decyzji determinowanego powszechnością choroby w populacji, bądź jej indywidualnym charakterem,
   • stworzenia warunków, które umożliwiają szybkie i nieskomplikowane rozwiązanie oraz nagłą interwencję, jeżeli to konieczne,
   • prowadzenia ostrych i przewlekłych problemów zdrowotnych pacjenta,
4. promowania zdrowia i wprowadzania programów promocyjnych oraz określonych strategii prewencyjnych,
5. prowadzenia ochrony zdrowia w określonej społeczności, a w szczególności kojarzeniu potrzeb zdrowotnych poszczególnych pacjentów z potrzebami zdrowotnymi populacji objętej opieką lekarza rodzinnego, z uwzględnieniem dostępnych środków;
6. holistycznego podejścia do pacjenta, obejmującego obszar biopsychospołeczny, wymiar kulturowy, egzystencjonalny i duchowy;
7. świadomego korzystania z osiągnięć medycyny opartej na dowodach, krytycznej oceny literatury oraz prowadzenia badań naukowych we własnej praktyce.

---

Po ukończeniu kształcenia specjalizacyjnego lekarz rodzinny będzie uprawniony do:

1. samodzielnego prowadzenia praktyki lekarskiej, zawierania umów na świadczenia zdrowotne, samodzielnego wykonywania świadczeń zdrowotnych w zakresie diagnostyki, terapii, prewencji, promocji i rehabilitacji, opiniowania i orzekania o stanie zdrowia, zdolności do pracy w przypadku pracowników zatrudnionych na stanowiskach bez oddziaływania czynników szkodliwych;
2. szkolenia w zakresie medycyny rodzinnej;
3. organizowania i nadzorowania pracy średniego personelu medycznego;
4. pełnienia funkcji kierowniczych w zakładach opieki zdrowotnej (publicznych i niepublicznych), w organach administracji rządowej i samorządowej i w jednostkach im podległych;
5. dokonywania ekspertyz w zakresie ochrony zdrowia;
6. prowadzenia i koordynowania prac zespołu podstawowej opieki zdrowotnej;
7. inicjowania działań samorządu lokalnego w zakresie ochrony zdrowia;
8. nadzoru i współudziału w szkoleniu personelu średniego;
9. podejmowania specjalizacji szczegółowych;
10. prowadzenia badań naukowych i rozwoju naukowego.

---

Lekarz specjalizujący się będzie rozwijał pożądane cechy osobowości, takie jak:

1. kierowanie się w swoich działaniach nadrzędną zasadą dobra chorego;
2. respektowanie społecznie akceptowanego systemu wartości;
3. umiejętność podejmowania decyzji oraz odpowiedzialność za postępowanie swoje i podległych pracowników;
4. umiejętność właściwej organizacji pracy własnej i współpracowników;
5. umiejętność stworzenia dobrych relacji z pacjentem i jego rodziną, a zwłaszcza właściwej komunikacji i sposobu informowania o postępowaniu lekarskim.